ჰოი და რაოდენ შემძულდა ჩემივე
სენით მოსახდენი ხიბლი. ამ ფრაზას და ნუში-კესანეს ეპიზოდს მოუხერხე რამე.
კესანე კი არის ჩემის აყვარელი ყვავილი, მაგრამ ნუში ოდნავ ადრე ყვავის და თან ხე და ეს ციცქნა ყვავილი რაღაცნაირ დისბალანსს ქმნის. კიდევე რთი მომენტია... "ნუ მწერ, რომ ბაღში აყვავდა ნუში" თავისით მოვიდა.
ადრეც შევნიშნე, რომელიღაც ნაწერში და არ მეშლება იმედია, ძალიან მაგარი ფრაზები იცი. თუნდაც სხვის ომში ბრძოლოს მომენტი რა ზუსტი ემოციით მოდის და რაღა უნდა ვთქვა დასასრულზე, ძალიან ძლიერია. საკმარისია წარმოიდგინო წამიერად რასაც წერ და მკითხველი თანაზიარი ხდება მაგ ტკივილის.

ლამაზია.

სევდიანია, მაგრამ მშვენიერი.

მომწონს ეს ავტორი

მომეწონა.

ჰო. +5

არის აქ სილამაზე

ალბა - სარაინდო ლექსები რო იყო, დონკიხოტ-დულსინე, ეგ ვიგულისხმე ..
მადლობა

"სხვა რა დაგვრჩენია - დავტკბეთ სპლინის სათქმელით.. " :)

"ალბათა"  ცუდი ვერსიაა ამ სიტყვის და აქაც არ უხდება ამ ფორმით, ასე მგონია :)

"აკბოდილ კლდესავით "- რა კარგად ჟღერს.