რა ვთქვა,-
წვიმებია...
ახლა ყველასთან თანაბარი
ლექი მოვიდა.
თავს აფარებენ,გაურბიან
თითქოს ომიდან -
გამორბოდნენ,ზურგისაკენ ექციათ პირი,
ვიდრე ცა გაშრა,დაიშალა ღრუბელთა კრება.
მე კი უძრავად შუაგულში
ვდგავარ და ვიცდი, -
ჩემი სხეული თალარია
და გელოდება.