თანასასმენელი https://www.youtube.com/watch?v=0d5m6_Zwj5c (3:49)

გაყინულ სხეულთა გადნობის ლოდინში.
ათასი დაცინვა. ათასი ბოდიში.
ათას ერთ ღამესთან დარჩენა პირისპირ.
გაყინულ სხეულთა გადნობის ლოდინში.

როგორ მსურს, უშენო სიზმრების ამოშლა.
და ისევ მარტო ვარ, როგორც ის მოხუცი.
ვიყოთ ნამდვილები მორიგ საღამოსთან.
მხოლოდ სიხარული მოსჩანდეს ფოკუსში.
გარდა არაფრისა. ვეჩვევი ეჭვებსაც.
და სასმლით გივიწყებ. მგონია გივიწყებ.
ვარ ტბაში ნასროლი ერთი-ორ კენჭივით,
ირგვლივ რომ შემორჩა სველი და ცივი წრე.
დღეები საჩემოს არაფერს ამბობენ.
დღეები საერთოდ ვის ახსოვს, თუ ძმა ხარ.
ჩვენ ღამით ვიხსნებით მთვარეთა ამბორზე,
ასწორებს, როდესაც რაღაცას უყვარხარ.

კედელთან ატუზულ უფერულ კაეშანს
სასმლის ბოთლს ვაწოდებ. გამიხდა წუნია.
ეს ერთი ბებოზე ბებერი კაშნე მაქვს,
რად გინდა რომ იხვევ, თამბაქოს სუნი აქვს.
ნუ მთხოვ, ვერ გაგიშვებ. ნუ მტოვებ - მეც ხო გთხოვ.
მე ბევრი ლექსი მაქვს შენზე და არც იცი.
ჯერ ძველი პარიზის რიტმებზე მეცეკვე,
და პიგმალიონის დეკოლტე ჩაიცვი.
ცა მსუბუქ სტრიქონით გაშლის მზის პასეანს.
ისევ აქ ვიქნებით. ოცნება, ან ცეცხლი...
გმადლობ, პოეზიავ.
გმადლობ, პოეზიავ -
აქ მაინც ვაცოცხლებ...