ჩემი სამშობლო კალმით ნახატი
"ცა- ფირუზ, ხმელეთ ზურმუხტი" და ა. შ.
ერი ჩემი - ტოლერანტული:
სიამოვნებით მივათხოვებთ ქალიშვილებს მდიდარ უცხოელთ;
სიამოვნებით დავულოცავთ გზას ვაჟიშვილებს დოვლათით სავსე ევროპაში.
ახია მდიდარ ევროპელებზე , თუკი შემთხვევით
მათი ბინები შემოეძარცვათ,
მარკეტებიდან  თითო შესვლაზე სამასი ევროს საქონელი  თუ გამოყვებათ.
ქურდობა, რაღა თქმა უნდა, ქართველისთვის უკადრისია,
მაგრამ, გადასაკარგავში, სადაც ნაცნობი ვერავინ გხედავს - შეიძლება.
აქ კი დასაშვებია ქართველთა მარში" გახრწნილ" უცხოელთა წინააღმდეგ.
თავისუფლებისმოყვარეა ჩემი ერი და აბა რაღა გასაკვირია,
რომ ბევრი ჩვენში ვერ იგუებს მორალის ლაგამს.
არ ესწავლებათ მამაკაცებს ქალის მიხედვა, მუჭში მომწყვდევა,
ხოლო ქალებს ფემინიზმი ასხამთ ტვინებში.
ჩვენთან ცოცხალს გასაჭირში ოცი ლარით შევეწევით
(ან საერთოდ - არ)  მკვდარს კი - ორასით.
შრომისმოყვარე ხალხი გახლავართ, ოღონდ
შრომა  მაშინ გვიღირს, თუ ფუფუნებას ველოდებით.
ლუკმა-პურისთვის ოფლისღვრა კი არ გვეკადრება.
ვერც იმას ვიტანთ, როცა ჩვენი ოფლის მაგივრად ამ მიწაზე სხვისი იღვრება.
პურისმჭამელი ერი გახლავართ და რესტორანში ერთ დღეს
"ჭამა-სმა დიდად შესარგი"  გვიღირს მომდევნო ათ დღეს შიმშილად.
ჩემი სამშობლო ნამდვილად არის:
აკაკის ლექსივით ანკარა სილამაზის;
ვაჟასავით კაცობრიული ტკივილით გაჯერებული:
გალაკტიონის სიმაღლე ცით და მისივე სიღრმე ზღვით;
ხავერდოვანი და ნაყოფიერი მთა-ველით.
ეს სილამაზე მშვენიერი მასალაა სადღეგრძელოსთვის.
საცხოვრებლად კი ის ადგილი გვირჩევნია,
სადაც ფირუზ ცას ფარავს შავი გამონაბოლქვი,
ზურმუხტ ხმელეთს კი ასფალტი და რკინა-ბეტონი.
ჩემს სამშობლოში პოლიტიკა და ეკლესია საუკეთესო ბიზნესებია.

ასეთი არის ჩემი სამშობლო.
ამ ყველაფრისთვის მე  მეზიზღება მთელი გულით თანამედროვე,
მაგრამ ვგიჟდები მარადიულ საქართველოზე.
რადგანაც, როგორც ღვინის ბოცაში მთხლეს ემართება,
ისე ჩაიტანს ამ  ყველაფერს დრო  ფსკერზე და მოუსავლეთში,
ხოლო ზემოთ ისტორია, როგორც ნაღებს ისე მოიდებს:
იმ უსახელო მოხუცი ქალის ამბავს
თვალსაწიერი მავთულხლართით რომ შეკუმშვია,
უხელჯოხოდ საკუთარ სხეულს რომ ვერ ატარებს,
მაგრამ ვეფხვის ბრდღვინვასავით ისმის მისგან,
რომ არ დათმობს არც ართ გოჯ მიწას;
ან - გვირგვინად  დაადგება ბიჭების ხსოვნა,
ვინც ყუმბარებს  გადაეფარნენ;
ან იმათი - მშიდობისას, სხვისი სიცოცხლე თავისას რომ ამჯობინეს.
სწორედ ამიტომ მთელი გულით, მთელი გონებით,
მთელი ჩემი უძლურებით ვარ შეყვარებული
მარადიულ საქართველოზე!