ძალიან, ძალიან მომეწონა.

“თუმცა სოფელი ვიდრე სოფლობს, 
მთლად უარესის უარესი
სანახავი და სათქმელი  განა  გამოელევა!“ :(

5.
|>

მეც მეუბნებიან,რომ ვერ იგებენ ჩემს ნაწერს. მე ვამბობ, რომ ავტორის სუბიექტური სათქმელის დაწუნება არ შეიძლება.ჯანსაღი კრიტიკა კი ყოველთვის კარგია, ბევრი იცი თუ არა, მაგის მიუხედავად.

შეუმცდარი ნამდვილად არავინაა.
აბა, დავუფიქრდეთ:
შეიძლება თუ არა,  კონკრეტულ შემთხვევაში, ავტორს არ ჰქონდეს მიზნად არც იუმორი და არც განსაკუთრებული მხატვრულობით ვინმეს მოხიბლვა?
    ავტორს ასეთი უფლება ხომ გააჩნია?
    იქნებ მკითხველი უნდა დაფიქრდეს, ნამდვილად ასე ლიმიტირებული არის და უნდა იყოს ლექსისა და  პოეზიის საზღვრები დღეს?  ან ოდესმე კი ყოფილა? თუნდაც კლასიციზმის მკაცრ ხანაში?

არც იუმორია, არც განსაკუთრებული მხატვრულობით გვხიბლავს. საკმარისი ინტუიცია მაქვს, შეუმცდარი ხომ არავინაა ქალბატონო ნინო?

მადლობა ვანანო
საინტერესო კომენტარია.
ჩანს, რომ ინტუიცია კარგი გაქვთ, მაგრამ ჯერჯერობით ლიტერატურული განათლება არ გყოფნით.

ნინო დარბაისელი

  ლექსი თუ პროზა?
- - -
ამ ბოლო დროს, თავისუფალ ლექსზე საუბრისას, არცთუ იშვიათად მეკითხებიან, არსებობს თუ არა რაიმე საშუალება, გავარკვიოთ,  რომელიმე კონკრეტულ შემთხვევაში საქმე  ლექსთან გვაქვს თუ პროზასთან.
    ლექსი, რომელშიც  ამბავია გადმოცემული, იწოდება ნარატიულ ლექსად .
    ეს ჟანრი, პრაქტიკულად, წარმმართველია დღევანდელ ქართულ პოეზიაში.
  მას განსაკუთრებით თავისუფალი ლექსის მიმდევრები ეტანებიან.
        ერთ საიდუმლო ხერხს გასწავლით, ბევრჯერ გამოგადგებათ:

      როცა ლექსად შემოთავაზებულ ტექსტის  ლექსად აღქმა გაგიჭირდეთ, წარმოსახვაში ან ფურცელზე პროზის ფორმა მიეცით და დაუკვირდით, რა უშლის ხელს რომ  ეს ტექსტი იყოს პროზა. 
    თუკი ასეთები აღმოაჩინეთ აი, სწორედ ეს , თვალნათლივი, "ხელისშემშლელი" , პოეტური მეტყველებისთვის არსებითი მომენტებია ის, რაც ლექსს ლექსად და უფრო აღმატებულ შემთხვევაში - პოეზიად აქცევს.
    თუ ასეთი მომენტები ძალზე მცირე და უმნიშვნელოა ან სულაც არ აღმოჩნდა, დარწმუნებით შეგიძლიათ თქვათ, რომ  იმ კონკრეტულ შემთხვევაში საქმე თავისუფალ ლექსთან კი არა, უბრალოდ, სტრიქონებად დატეხილ პროზასთან  გქონიათ.

უარესის უარესი სანახავები გველოდება.

თავზარდამცემი ლექს-ამბავი.

ლექსად ვერ აღვიქვი, პროზად მოსაყოლი ამბავია ეს.:)

მადლობა ფლორენცია, სამურაი , ზარქუა.
სამწუხაროდ, ეს ამბავი მე არ მომიგონია. ახლახანს მომხდარა ხაშურის ერთ სოფელში, გიო ლობჟანიძემ მოყვა და შოკში ჩავვარდი.
კერძოდ, ვიღაც ქალს უცებ ძროხა მოკვდომია , მეზობლები შემოხვევიან და ცური სავსე აქვს, რძე რაღად ვიზარალოო, ყველას თვალწინ მოუწველია.

დანარჩენი - მე მივამატე. სათაური - რამდენიმენაირ დაცემას გულისხმობს,

როგორი საჩემო ლექსია.
++

უმძიმესი კადრებია...

საინტერესო და ტკივილიანი...
სანახავს და სათქმელს მართლაც რა გამოლევს წუთისოფელში?!
5