რა ვქნა, ვერ დავრგი ვერც ხე, ვერც ავაშენე სახლი,
არც ასული მყავს, არც ძე - კარგიც დამიდგა დახლი.
ზეცა დამყურებს მრუმედ, ირგვლივ ქუხსა და ელავს,
ლაბადიანი ვინმე,  მოდის და მოიცელავს.

-რამ გაააბდლა ნეტავ? ამ წკვარამსა და თქეშში?
-ჩემთან მოდის თუ სხვასთან? - ვარ გამოცნობის ეშხში.
ვხედავ დამეძებს თვალით, ხეს მიაყუდა ცელი.
- აქეთ მობრძანდით ძამა! - წამოვითრიე წელი.
- მასპინძელოო- მითხრა: - ძლივს ფხიზელი არ გნახე?!
არ მომეწონა რაცხა, მისი ფერმკთალი სახე.
- არ გალოდინებ დიდხანს, ამ ცელს გავლესავ  მალე,
და მერე შემოვძახოთ: ჰარალე!  ჰარალალე!

შეიქნა დიდი ლხინი, სტუმარს სტუმრები მოყვა,
თამადად გავამწესეთ - აფრასიონა როყვა.
ჯამს შეენაცვლა ყანწი, კრიმანჭულს სწრაფი როკვა,
სტუმარს დაუცდა ფეხი, მიწას დაუწყო ლოკვა.
ვეტაკეთ, ავაყენეთ - ტალახიანი, სველი.
ამ ამბავში ვართ, უცებ- ვინცხამ გატეხა ცელი..
შეწუხდა უცხო კაცი, ჩვენც ,,მევიჯაყეთ" სულ მთლად,
გავხადეთ სველი ,,პლაშჩი", ჩავაცვით კოხტად, სუფთად.
- კი გადამირჩი ძამა, ამას არ უნდა ფიცი,
შემკეთებელი ცელის, აქ არავინ ხართ ვიცი.
კურცხალი ადგას წამწამს, ჩაცალა ბოლო ყანწი.
კი შემეცოდა რა წამს, ჩემს ნაცვლად შერჩა ბრანწი.

-გეწვევი ისევ, რავარც - ,,დაპაჩინკდება" ცელი!..
............................................................................
დღესაც წვიმს, ქუხს და ელავს, ,,ადესას" ვურტყამ - ველი...
.............................................................................

რა ვქნა, ვერ დავრგი ვერც ხე, ვერც ავაშენე სახლი...