მე ბავშვობიდან წერილებს ვწერდი!
სულ არსებობდა სადღაც ვიღაც,
ვინც ელოდა ჩემი წერილის წაკითხვას,
და სულ იცოდა,
მე სად დაველოდებოდი მისას,
რომ წამეკითხა სულმოუთქმელად.
ჩავუჯდებოდი,
ვხსნიდი და ვუთვალთვალებდი მთელ სამყაროს,
მის ალალ სულში,
ის კი ჩემსაში და ვიყავით ახლოს,
ძალიან ახლოს,
მიუხედავად,
სხვა ქალაქში,
სხვა ქუჩზე,
სხვა სკოლაში იხსნებოდნენ_
სულმოუთქმელი წერილები...