რა დრო გასულა,
ჩვენს წყვილს რაც აქ არ ჩაუვლია,
სულ არ შეცვლიათ
ამ ხეებს და ფოთლებს იერი,
ჩემს სიახლოვეს
შენი - ყოფნაც უხერხულია,
პირს ნუ გაუხსნი მიკარებით
დახშულ იარებს.
თიხის კერპივით
მიხატული თვალებით მიმზერ,
შავი გრაფიტით
ჩაგიმუქეს ირგვლივ ჩრდილები,
სამყარო-
ერთი ცვალებადი კარუსელია,
ბრუნავს და ბრუნავს,
ჩვენ კი ვუმზერთ -
გაჭედილები.
თოლიასავით ვიწრო წრეზე
გივლი ირაოს
და ვერასოდეს გავფრინდები
ჩემი გუნდიდან,
ბალახთვალება თოჯინა ვარ
შავი მიწისა,
ადრე თუ გვიან
ისევ მიწას დავუბრუნდები.