https://www.youtube.com/watch?v=TxDNkaFyPM0

ანა ახმატოვა - ნუ შემაშინებ სასტიკი ხვედრით

ნუ შემაშინებ სასტიკი ხვედრით,
ნურც ჩრდილოეთის კაეშნით მზარავ,
ახლა ჩვენს პირველ დღეობას ვხვდებით,
ამ დღესასწაულს კი ჰქვია - გაყრა.

რა ვუყოთ, თუ ვერ ვესწრებით სისხამს,
თუ არ სერავდა  ჩვენ ზევით მანძილს
წუხელღამ მთვარე,  მაინც ფრთებს ვისხამ -
დღეს გასაჩუქრებ არნახულ განძით:

ჩემი ნამდვილი იერის ნაცვლად
უძინარ ტბორში არეკლილ ლანდით,
მზერით, რომელიც მოწყვეტილ ვარსკვლავს
ვეღარ მიუჩენს მის კუთვნილ ადგილს;

ჩემი უძლური ნახმევით, ადრე
რაც მჭექარებდა, ამცნობდა მართალს,
რომ მოსმენისას არ დაეზაფრე
მოსკოვისპირა ყორნების ჭარტალს;

რათა ოქტომბრის დღეღამის ნესტი,
მაისის დარად გექმნას ყოვლადვე...
უძვირფასესო, არ მინდა მეტი,
თუნდაც გახსოვდე პირველ თოვლამდე!

5 აპრილი, 2020 წ.



Анна Ахматова - Не стращай меня грозной судьбой

Не стращай меня грозной судьбой
И великою северной скукой.
Нынче праздник наш первый с тобой,
И зовут этот праздник — разлукой.

Ничего, что не встретим зарю,
Что луна не блуждала над нами,
Я сегодня тебя одарю
Небывалыми в мире дарами:

Отраженьем моим на воде
В час, как речке вечерней не спится,
Взглядом тем, что падучей звезде
Не помог в небеса возвратиться,

Эхом голоса, что изнемог,
А тогда был и свежий, и летний, —
Чтоб ты слышать без трепета мог
Воронья подмосковного сплетни.

Чтобы сырость октябрьского дня
Стала слаще, чем майская нега...
Вспоминай же, мой ангел, меня,
Вспоминай хоть до первого снега.

1959