მე ვინც მინდოდა, ისა ვარ, სხვას რომ უნდოდა, ის არ!
თითქმის არ ვიცვლი მისამართს,
ადგილდედობას ვიცავ!
სიყვარული მყავს უბეში,
ერთად ვიზარდეთ ლამის,
ძუ მგელისა მაქვს სულ გეში,
წინათგრძნობა კი მთვარის!
ძნელ გზებს ვუმტვრიე მუხლები,
მეც დღე დამადგა კარგი...
სიბერეს ჯერ არ ვუხდები,
ჩემზე ვერ მოჭრა თარგი...
არც მეტი არ ვარ ვინმეზე,
და არც ნაკლები, ალბათ...
თავთან ყოფნაა მიზეზი,
დროს თუ ვაყოვნებ კართან...
ქმარი მყავდა და მიყვარდა,
სიკვდილს ვეცოდე  უძვლოს...
ვერ ვიმეგობრე სიტყვასთან,
რომ გმოძღვრავს, უნდა უძლო!
ჩემს სულის მინას, საქარეს,
დარდი აღებს და ხურავს.
სევდა კაბას ჭრის მაქმანებს,
არ უხდებაო ურვას!
ისა ვარ, მე ვინც მინდოდა,
სანდომიანიც, უნდოც.
ცისარტყელების მინდორთან
ფიქრს ვუსახლდები მყუდროდ...
ამ ამბით აქ არ ვმთავრდები, ვმრავალწერტილობ ჯერაც...
სიცოცხლე მიდგას თავდებში,
რომ გავაგრძელებ, სჯერა...