უილიამ შექსპირი - სონეტი LXIII (63) - თარგმნა ოთარ ცისკაძემ

როცა გახდება სატრფო ჩემებრ ნაჭაღარევი,
დაემუქრება ჟამთასრბოლა დასაკუთრებით,
დრო სისხლს დაუშრობს, გაუჩნდება შუბლზე ღარები,
ჭაბუკურ დილას დაუბნელებს ავდრის ქუფრები,

თავქვე ბილიკით ჩაუყვება ღამეს სიბერის,
თუმც შემკულია სილამაზის მეფის მადლცხებით,
ჟამი ეცდება მიტაცებას სიმშვენიერის
და გაზაფხულის საგანძურის აურაცხელის.

ასეთი ჟამის წინააღმდეგ უკვე მომინდა
ზღუდის აგება, დავუბლაგვო მავნე ნამგალი,
სატრფოს მშვენება ვერ ამოჭრას რათა ხსოვნიდან,
არ დაივიწყონ სილამაზე გადანამალი.

მისი მშვენება შემორჩება ამ შავ სტრიქონებს
და ჩემი ლექსი აყვავილებს და მოიგონებს.

5 დეკემბერი, 2021 წ.



William Shakespeare – Sonnet LXIII (63)

Against my love shall be, as I am now,
With Time's injurious hand crush'd and o'er-worn;
When hours have drain'd his blood and fill'd his brow
With lines and wrinkles; when his youthful morn

Hath travell'd on to age's steepy night,
And all those beauties whereof now he's king
Are vanishing or vanish'd out of sight,
Stealing away the treasure of his spring;

For such a time do I now fortify
Against confounding age's cruel knife,
That he shall never cut from memory
My sweet love's beauty, though my lover's life:

His beauty shall in these black lines be seen,
And they shall live, and he in them still green.

Sonnet 63 in modern English

In anticipation of the time when my love will be as I am now, crushed and worn out by time’s destroying hand; when the years will have sapped his energy and covered his forehead with wrinkles; when the morning of his youth will have journeyed on to the hard night of old age, and all the beauty which crowns him now will be disappearing or have completely disappeared, stealing the treasures of his youth – I’m preparing myself for that time, defending myself against the cruel knife of damaging old age to make sure that he will never cut the beauty of my sweet love from my memory, even if he should die. His beauty will be seen in these black verses, which will survive, and he will live in them, forever young.



подстрочный перевод А.Шаракшанэ

Против того времени, когда мой возлюбленный станет таким, как я сейчас,-
разбитым и потрепанным губительной рукой Времени, -
когда часы истощат его кровь и покроют его лоб
линиями и морщинами; когда его юное утро

поедет по крутой дороге к ночи старости,
и все те красоты, королем которых он является сейчас,
будут исчезать, или уже исчезнут с глаз,
похищая сокровище его весны, -

для такого времени я сейчас строю укрепления
против жестокого ножа губительной старости,
чтобы он не вырезал из памяти
красоту моего возлюбленного, хотя этот нож уничтожит его жизнь.

Его красота будет видна в этих черных строках, -
они будут жить, и он в них пребудет цветущим.