ჯორჯ გორდონ ბაირონი - კორსარის სიმღერა

ღრმად, ჩემს სულში ნაზი საიდუმლო სახლობს,
მარტოსული, სინათლისთვის დაკარგული,
მიძგერდება მაშინ გული, როს ხარ ახლოს,
მშორდები და მომერევა ისევ რული.

შუაგულში, სააკლდამო მაშუქია,
უხილავი, საუკუნო ალით იწვის;
უნუგეშო სიბნელეს ვერ ჩაუქრია,
არას მარგებს ანთებულიც, ფუჭი სხივით.

გაიხსენე, როცა გვერდით გამოივლი,
ვისი ნეშტი განისვენებს ამ ტრამალში,
ვერ გაუძლებს მკერდი მხოლოდ წყეულ ტკივილს -
თუ არ შეგრჩა ჩემი ხსოვნის ნატამალიც.

საყვარელო, უნაზესო, გეტყვი კდემით,
საძრახისი რომ არ არის მკვდარზე ურვა,
ამას შეგთხოვ, დამიტირე წრფელი ცრემლით
უდიდესი სიყვარულის საზღაურად!

28 დეკემბერი, 2023 წ.


George Gordon Byron - The Corsair. Song of the Corsair

Deep in my soul that tender secret dwells,
Lonely and lost to light for evermore,
Save when to thine my heart responsive swells,
Then trembles into silence as before

There, in its centre' a sepulchral lamp
Burns the slow flame, eternal, but unseen;
Which not the darkness of despair can damp,
Though vain its ray as it had never been.

Remember me - Oh! pass not thou my grave
Without one thought whose relics there recline
The only pang my bosom dare not brave
Must be to find forgetfulness in thine.

'My fondest, faintest, latest accents hear-
Grief for the dead not virtue can reprove;
Then give me all I ever ask'd - a tear,
The first-last-sole reward of so much love!'