ვაუუ.... საინტერესოა–უდაოდ!!
დავტოვე ჩემი +2 აქ!!
წარმატებები

საერთოდ პირველი ასოდან ბოლო სასვენ ნიშნამდე ძალიან ძლიერი ნაწარმოებია.

მეც შაირი არ მინდოდა...:)

ეეეჰ სიბერე

ფინალი მაგარია:)

სიკვდილი

ზეცის მეცხრე აივნიდან
მშობელი გვიხმობს:
-გეყოთ თამაში,
ძილის დროა,
ამოდით მაღლა!

!!!!!!!!!!
კამათლების ხრიალიც ესაა, ნარდის ტკაცა-ტკუციც და მოლეკლური პოეზიის შედევრიც!  ნამდვილად.
და  "ტომტომი" ზეთისხილით, მარილით და პილპილით ძალიან  კარგადაა შეზავებული! :)
აქაც გილოცავ, ნინო:)

+

გაიხარეთ ქალბატონო ნინო. მიხარია რომ ეგრეა. თორემ აქ ბევრმა ლექსის ცნობის უნარი დაკარგეს! :)

აჩი ძვირფასო!  მე კი ვფიქრობ, რომ ზუსტად გავუგეთ ერთმანეთს. ამ ლექსებით თავს ვიქცევ  მძიმე ლექსებშუა პერიოდებში. ზოგჯერ მათ ინტერმედიებსაც ვუწოდებ. მინდა თქვენი იმედი სავსებით საფუძვლიანი აღმოჩნდეს. თუმცა წინასწარ პროგნოზირება ძნელია, როდის მოვიცლი სერიოზული მუშაობისთვის. ახლა საჭირო და აუცილებელი  დასვენების  პერიოდი მაქვს, ხანდახან ,, ვიპარები კომპში,, ჩემიანებმა რომ არ მომისწონ, ისეთ დროს.

მე საერთოდ მიყვარს საღი კამათი, მაგრამ თქვენ ვერ გამიგეთ ალბათ, იმიტომ რომ ერთ და იგივეს მიმეორებთ, იმედია ცუდად არ გამიგებთ... მე ლექსს უფრო იშვიათად ვწერ, ვარჯიში უკეთესია, მაგრამ სიმართლეს თვალი უნდა გავუსწოროთ, ასეთ ლექსებს პრეტენზია არ ექნებათ არაფრის, ასეთი ლექსები, ძლიერი ლექსის წინაპირობებია ხოლმე! იმედია თქვენს შემთხვევაშიც ასეა ქალბატონო ნინო...

მრავალს დაესწარით!

დაახლოებით ისეთი, სუფრის გაშლამდე  სტუმრებს ჩვენი ძველები ნარდს რომ დაუდგამდნენ და მიდიოდა ერთი  კამათლების ხრიალი და ქვების  ტკაცა-ტკუცი.

ნინო დარბაისელი. 2011-01-14 13:41:51

... :)

ყველა თამაშში დევს "სერიოზული" აზრი, ისევე როგორც ხუმრობაში... კარგია დაზოგჯერ სახალისოც დროსა და  საკუთარ თავთან პინგ-პონგის თამაში... 

ადრეა სიბერე... :)

მაპატიეთ, ვჩქარობდი და პოსტის დასაწყისში  კორექტურებია.

აჩი ძვირფასო! ის რასაც ძველი ბერძნული წარმოდეგენებისა და მითების კვალად მუზად მოიხსენიება, თანამედროვე ფსიქოლოგიის ენაზე  -  ინსპირაცია შემოქმედებითი ინტენციაა, და ა.შ ,( შემოქმედებითი ფსიქოლოგიის მკვლევარები ძირითადად ამ ტერმინებით სარგებლობენ)  ჩვენებურად - განწყობა. მე მას არ უარვყოფ.
საკუთარი  შემოქმედებითი ლაბორატორიის ის მხარე გაგაცანით, რაც ცნობიერ  მართვას, აღქმასა  გადმოცემას ექვემდებარება  ჩემი, როგორც ავტორის მხრიდან. არ შევხებივარ  არაცნობიერს , ან თუნდაც ცნობიერების იმ სფეროს, რომლის თვითანანლიზით მოხელთებაც გამიჭირდებოდა, მაგრამ ეს იმას როდი ნიშნავს, რომ მათ არსებობასა და მნიშვნელოვან როლს უარვყოფ. აქვე დავაზუსტებ,  არც  მხოლოდ მის იმედად დარჩენა მგონია გამართლებული და შედეგიანი.
თუ დაუკვირდებით ბატონი ტარიელის წერილს, ისიც აღნიშნავს, ,,სიტყვით ეს არსად უწერიაო" .
  ცნობისათვის,  ბატონი ტარიელის ამ წერილში მოლეკულური  პოეზიის შედევრზე რომ არის საუბარი, ჩემი ლექსი ,,სიკვდილი'' იგულისხმება. მგონი აქაც უნდა მედოს, რომელი ნიკით, აღარ მახსოვს, მაგრამ თუ დაგაინტერესებთ, მოძებნა არ გაგიჭირდებათ.

ეხ მეც გავაკეთე ექსპერიმენტი და არ გამოვიდა :D

ახალ წელს გილოცავთ.

გასაგებია თქვენი აზრი ქალბატონო ნინო, უბრალოდ ერთი კითხვა მაქვს, მუზა თუ არ არსებობს, აბა ლექსებს როგორც ვწერ, ანუ უნდა დავჯდე და მოვიფიქრო ჯერ თემატიკა, მერე ვიფიქრო ხალხს რა მოსწონს, მერე შევარჩიო რითმები, მერე გავასწორო პუნქტუაცია (კაი, ეს კარგია), მერე დავდო და კომენტარების მიხედვით შევასწორო, მერე ავიღო და ნობელზე გავგზავნო? :) მე ვფიქრობ ეგ უაზრობაა! არ მეთანხმებით?!

ქალბატონო ნინო თქვენ მაინც გვითხარით ვინაა ტომი :D
მოგიკითხავთ და ახალ წელს გილოცავთ..
კეთილი სურვილებით

მადლობა დავით ბატონო, რომ კითხულობთ ჩემს ნაწერებს.
ღმერთმა დაგვიფაროს მეც და ჩემი მკითხველიც, ამაზე უკეთესი ლექსები რომ არ მქონდეს. ეს ხომ, უბრალოდ,  პატარა თავშესაქცევია,  დაახლოებით ისეთი, სუფრის გაშლამდე  სტუმრებს ჩვენი ძველები ნარდს რომ დაუდგამდნენ და მიდიოდა ერთი  კამათლების ხრიალი და ქვების  ტკაცა-ტკუცი.

ლიტ.გე-ზე და სხვა ლიტერატურულ პალიტრაში ბევრად უკეთესი ლექსი წამიკითხავს.

განა ვამბობ ეს ლექსი არაფრად ვარგა, უბრალოდ როგორც რიგითმა მკითხველმა კვანძი ვერ გავხსენი (ალბათ) და ვერ დავინახე ის, რაც ავტორს ჰქონდა ჩადებული...


მრავალ ძველით ახალ წელს.
სულ გახარება.

დიმას კომენტარების გამოპასუხება სისხლში აქვს ამ ხალხს.

აჩი ძვირფასო!
  კიდევ ერთხელ - მადლობა გამოხმაურებისთვის, რომლის გულწრფელობაშიც ეჭვი არ მეპარება. სხვათა შორის, თქვენ ერტადერთი როდი ხართ, ვინც  ფიქრობს, რომ ,,საკუთარი ლექსი სხვისი განსახილველია''. მე კი მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი გულსემატკივრების აზრს პატივს ვცე, შინაგანად დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემს გზაზე ვდგავარ, მიუხედავად იმისა, სწორად მოჩანს თუ არა სხვისთვის იგი. 

აქ ვაკოპირებ ერთ მასალას, რომელიც ალბათ დაგაინტერსებთ:
http://24saati.ge/index.php/category/cultu...010-12-26/12751


ტარიელ ჭანტურია

დინოზავრიდან დიზაინამდე

მშვენიერი პოეტის გასაგონად
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

მაიაკოვსკის თავი იმ დღეს არ მოუკლავს, რა დღესაც თავი მოიკლა - იგი წლების მანძილზე იკლავდა თავს, იკლავდა ჯიუტად, იკლავდა თავგამეტებით, იკლავდა დაუნდობლად. ყველამ, ვინც იცნობს მაიაკოვსკის შემოქმედებას ერთი მხრივ, და მეორე მხრივ ზოგიერთ რამეს, რაც რუსეთში მის შესახებ დაწერილა, იცის ეს. მრავალი თვითმკვლელობიდან მაიაკოვსკის ერთ-ერთი თვითმკვლელობა იყო მისი “როგორ ვაკეთოთ ლექსი” - მან, ფაქტიურად, შთაგონება, რასაც კაცობრიობა სიმბოლურად მუზას ეძახის, უარყო და პოეტის შემოქმედებითი პროცესი ტექნოლოგიურ პროცესად გამოაცხადა.

რამ გამახსენა და რისთვის დამჭირდა მაიაკოვსკი და მისი “როგორ ვაკეთოთ ლექსი”! მშვენიერმა პოეტმა ქალმა ნინო დარბაისელმა, ვის ლამაზ დებიუტსაც გულწრფელად მივესალმე თავის დროზე და ვისი პოეზიითაც დღემდე ვარ მოხიბლული! სხვათა შორის, კმაყოფილიც საკუთარი თავით, რომ ჭეშმარიტი ნიჭი მაშინვე გამოვიცანი და ჩემი გულწრფელი აღტაცება მკითხველსაც გავუზიარე!

და აი, ინტერნეტში ვკითხულობ მაიაკოვსკის “როგორ ვაკეთოთ ლექსის” - მაიაკოვსკის ერთ-ერთი თვითმკვლელობის ლამის პაროდიულ ვარიანტს, რომლის ავტორიც გახლავთ ნინო დარბაისელი. დარბაისელი დარბაისელის წინააღმდეგ! - ასეც შემეძლო დამეწერა. პოეტი ქალი ფაქტიურად იმეორებს მაიაკოვსკის ტექნოლოგიურ მოდელს, ზედმეტად აცხადებს - არა, სიტყვით ეს არსად უწერია - ზედმეტად აცხადებს ყოველგვარ შთაგონებას და ზეშთაგონებას და ცდილობს დაარწმუნოს მკითხველი, რომ ლექსების წერა შეუძლია ყველას ანუ პოეტია ყველა, ვისაც აქვს შინ ბლომად ლექსიკონი, პასტა, ქაღალდი და საამისო სურვილი!

პოეზიის ყოველ ჭეშმარიტ მკითხველს ემახსოვრება მოლეკულური პოეზიის ერთი ნამდვილი შედევრი, აი, ის, ღმერთი ბავშვებს - ეზოებში სათამაშოდ გასულ კაცობრიობას - თავისთან რომ იხმობს! - ახლავე ამოდით ზემოთო...

თუ ლექსიკონებისა და პასტა-ქაღალდის მეტი არაფერი უნდა მსგავსი შედევრის შექმნას, გავიდეს ძვირფასი ნინო შვებულებაში, დაწეროს ერთ თვეში ასი ამნაირი შედევრი და განაღდებული აქვს ადგილი გალაკტიონისა და კომპანიის გვერდით! მართლა ასე მარტივადაა საქმე?

თავში მე მივესალმე ძვირფას ნინოს, როგორც მშვენიერ პოეტ ქალს! ბოლოში კი მხოლოდ ამ რეკლიკით დავკმაყოფილდები და ამის მერე აღარაფერს ვიტყვი ამ თემაზე, სულ ერთია, რა პოლემიკურ საცთურთანაც უნდა დამირჩეს საქმე: ნუ შეებრძოლება მშვენიერ პოეტს ნინო დარბაისელს მერკანტილურად განწყობილი და პრაქტიკული ცხოვრების საცთურებით დაბნეული მოქალაქე ნინო დარბაისელი! ეს თვითმკვლელობის ემბრიონული, ჯერ მხოლოდ ემბრიონული სახეა, მაგრამ იგი ძალზე საშიში რაღაცაა - იგი კარგს არაფერს უქადის პოეტად დაბადებულ ქალბატონს, რომელიც, არ ვიცი, რისთვის და რატომ, ხმალამოღებული იბრძვის საკუთარი თავის წინააღმდეგ. კარგი იქნება, თუ იგი ზემოთ ნახსენებ თავის წერილს ვირტუალურ სივრცეს მოაშორებს - ავტორიც ცოდვაა და მკითხველიც!

ქალბატონო ნინო, საკუთარი ლექსი სხვისი განსახილველია, ასე რომ თქვენ ვერ მიხვდებით ლექსი ნორმალურია, თუ არა, მე კიდე მშვენივრად ვხვდები, ალაგ-ალაგ მომწონს თქვენი ლექსები, ისიც ლექსის ნაწილი, ქინდერი ხომ არაა ლექსი, რომ ააწყო. როგორც ლიტერატურათმცოდნე ძალიან ძლიერი ხართ და ვაღიარებ, მაგრამ როგორც პოეტი, სამწუხაროდ ვერ...

ლილე ძვირფასო, მადლობა! ახლა დავბრუნდი თქვენი გვერდიდან. ბევრი არაფერი გიდევთ, მაგრამ რაც წავიკითხე, ძალზე გამახალისა.
აჩი, თქვენც მადლობა,
ბახუტას არ უთქვამს, რომ უფრო ნორმალური ლექსები მქონდა ადრე. მან მხოლოდ თქვა ,,მე ასეთს არ გიცნობთ''.
ჩემი ვარაუდით, იგულისხმა  დაღმავალი განწყობა  -  სევდა, სიბერე.
ნორმალური ლექსი კი -  ყველაზე ცუდი ლექსია. ჩემი ფიქრით,  ნორმალური ლექსი გასართობადაც არასოდეს დამიწერია, უბრალოდ, ნორმიდან გადახრისას ყოველთვის  ჩემებური ბალანსის დაცვა მიყვარს.
მრავალ ახალ წელს!

ქ-ნო ნინო,
დაგვპირდით, რომ აღარანაირი მსგავსი ექსპერიმენტი აღარ ჩატარდება თქვენი მხრიდან :D
ვინერვიულეთ აქ ჩვენ :D

ტომსოიერს გაუხარდებოდა ამის ნახვა :D

ლექსი არ მომეწონა და ბახუტასი არ იყოს, უფრო ნორმალური ლექსები გქონდათ :)

მადლობა ძვირფასებო!
ძალიან სერიოზულადაც ნუ მიიღებთ, ეს ჩემი მორიგი ვერსიფიკაციული თავშესაქცევი იყო.
ასე ვთქვათ, პატარა ,, პოეტური ვინეგრეტი'' მოვამზადე.

  გაიხსენეთ:

1. გალაკტიონი, ,, თ.გოტიეს" - ,,მენადები, გედები"...
2. მარკ ტვენის ,,ტომ სოიერის'' დასაწყისი''
3.ზ. ფროიდის ,,ტოტემი და ტაბუ'', რომლის კვალიც , სხვათა შორის, თორნიკემ უცებ იცნო.
4. ვ.ჯავახაძის:,,ახლა მთელი მსოფლიო ლაპარაკობს პელეზე'' ... და მსოფლიო კითხულობს, იქსი რასა იქს'

ზეითუნის ზეთი, მარილი და პილპილი - გემოვნებით

მე ასეთს არ გიცნობთ :)

..

სევდა მოგძალებიათ.. ქალბატონო ნინო.. ყოველშემთხვევაში - გაკრთა ამ ნაწერში..

ყდადამცვდარი ტომები ყველაზე ცოცხლები არიან..

ყველა სიკეთე..

ნინო  ...
რა დროს  სიბერეა  ?..
არ  დანებდე,  გესმის ?..
5

++ :)

:(

:)
მრავალ ახალ წელს!

ჰეჰ...

ერთი შეხედბვით ძალიან უბრალო და ღრმა აზრს მოკლებული ნაწერია, მაგრამ - პირიქით არის, ნაღდად...


”და ლანდები - მარდები,
კლდიდან კლდეზე მხტომები,”


- ეს ფრაზა არის ჩემი აზრით ერთი შეფარული აზრის ნაწილი...


და შემდეგ, ისევ ბავშვობის ასაკთან, დიდი ავტორების ლანდებიდან - ბავშვობის ლანდთან, ტომთან დაბრუნება და კითხვა ბავშვის და ამასთანავე უფროსი დეიდა პოლის ენით, ხასიათით...

სხვაც არ ეხმიანება, იმიტომ რომ ყველაზე ნაღდი - ბავშვობის ლანდი არის ჩუმად...


- ასე გავიგე მე და მდაბიო ენით ავხსენი... იმიტომ, რომ ახალი წელია და ცოტა ნასვანი ვარ...


მომწონს...


და გილოცავთ ახალ წელს, მრავალს და მრავალს... (თუმცა, ამერიკაში გავიდა უკვე ეს დღესასწაული)...
:)

გილოცავთ.
მრავალ ახალ წელს.

არაა საჩემო პოეზია.

ფინალი კარგია.

მოუხდა:)