მივდივარ მცხეთაში... მზე-მთვარე მინათებს შარაგზას,
ვაჟკაცთა გულებში კვლავ რწმენის ანთია ხანძრები.
არაფრად ჩავაგდებთ სიკვდილსაც... გულს კლიტით ჩავრაზავთ,
ოღონდაც გადარჩეს წლების წინ ნაგები ტაძრები.
ოღონდ კი გადარჩეს ოსტატთა ნაშენი ტაძრები,
სიცოცხლეს დავთმობთ და თავს მსხვერპლად შევწირავთ სამებას.
გვედრებ: არ ჩაგვიქრო უფალო ეს რწმენის ხანძრები,
რომ ბოლო მოეღოს ჩვენს ჯვარცმას, ტანჯვას და წამებას.