| ავტორი: ლელა-65 ჟანრი: პოეზია 19 მაისი, 2016 |
******* ტაძრები, სანთელშენაწირი, აქვე, ნაბიჯზე ორიოდე ჩემი თითები მიწიანი, საფლავი ბალახმორეული.
მკერდში ჩაკირული გული, ლოდი... მძაფრი შეგრძნებები ფრაგმენტებად, სული მოსათქმელს ვერ პოულობდა, წამლად არსად იყო ერთგულება...
თითები თეთრი თაბაშირი, (ჩემი გაბზარული, მისი არა) ერთობ, სახიფათო თამაშივით ტუჩებს შეუხორცდა მიწიანად.
******
სისხლიდან გულამდე იარე, მოკლე გზა გექნება სავალი... უშენოდ სიმშვიდე კი არა ჰაერი მინდა და არ არი.
მაჯები, გახსნილი იარა, ტკივილი, ეჭვები მრავალი უშენოდ გაძლება კი არა, სიცოცხლე მინდა და არ არი...
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
6. ნიაკომ რაც დააკოპირა და ეს განსაკუთრებით:
სული მოსათქმელს ვერ პოულობდა, წამლად არსად იყო ერთგულება...
:*
ნიაკომ რაც დააკოპირა და ეს განსაკუთრებით:
სული მოსათქმელს ვერ პოულობდა, წამლად არსად იყო ერთგულება...
:*
5. მადლობა :-) მადლობა :-)
4. მე პირველი მომეწონა. ნუ მეორეც,მაგრამ პირველი უფრო. 2 მე პირველი მომეწონა. ნუ მეორეც,მაგრამ პირველი უფრო. 2
3. მეორე ჩემს ფბ-კედელზე წავიღე :) მეორე ჩემს ფბ-კედელზე წავიღე :)
2. ძალიან მაგრად წერ ლელა-65.
ძალიან მაგრად წერ ლელა-65.
1. უშენოდ გაძლება კი არა, სიცოცხლე მინდა და არ არი...
მეტკინა ეს ლექსები... უფრო სწორად, ტკივილები გამიმძაფრდნენ... ესაა კიდეც პოეზია უშენოდ გაძლება კი არა, სიცოცხლე მინდა და არ არი...
მეტკინა ეს ლექსები... უფრო სწორად, ტკივილები გამიმძაფრდნენ... ესაა კიდეც პოეზია
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|