***
კილომეტრები ათასობით... დრო და მანძილი...
გადაგვრგეს, როგორც ყვავილები, სხვადასხვა მხარეს,
რომ ვიყოთ ჩუმად, ვიყოთ, როგორც კარგად აღზრდილნი,
დაგვაშორეს და დედამიწა გადაგვატარეს.

თვალუწვდენელი სივრცეები არის ჩვენ შორის,
ჩვენი ხელები გააშრევეს, ჩვენი მყესები...
შეწებებულნი გამოგვწიწკნეს და დაგვაშორეს
შედუღებულნი შთაგონებით, გულით, ფესვებით.

ვერ გაგვამტერეს, თუმც გვამტერეს, განაწირები,
ერთურთს გაგვგლიჯეს და გაგვფანტეს როგორც ნისლები,
გაგვასახლეს და გადაგვკარგეს... ვით არწივები,
შორი ღრუბლების, კლდე-ღრეების გავხდით ხიზნები.

შეთქმულებივით ათასობით აღმართს და ქანობს
შეგვიყენეს და ერთი ბინა არ დაგვიტოვეს,
მიწის ჯურღმულებს შეგვხიზნეს და უკიდეგანო
დედამიწაზე ობლებივით დაგვათითოვეს.

ეს მერამდენე დადგა ჩვენთვის ბედკრული მარტი,
დასხდნენ და გაგვჭრეს, როგორც დასტა შეკრული კარტის.

Марина Цветаева
Б. Пастернаку
Рас-стояние: версты, мили…
Нас рас-ставили, рас-садили,
Чтобы тихо себя вели
По двум разным концам земли.
Рас-стояние: версты, дали…
Нас расклеили, распаяли,
В две руки развели, распяв,
И не знали, что это — сплав
Вдохновений и сухожилий…
Не рассорили — рассорили,
Расслоили… Стена да ров.
Расселили нас как орлов-
Заговорщиков: версты, дали…
Не расстроили — растеряли.
По трущобам земных широт
Рассовали нас как сирот.
Который уж, ну который — март?!
Разбили нас — как колоду карт!