|
ნეფერტარ, ხალხური შეხედულებაა, რომ 7 მაისის წვიმა სახეს ალამაზებს, თმებს ზრდის, არბილებს და ბრწყინვალებას ჰმატებს.
მე ჩემი ნენეს ნაამბობით ვიცი.
ყოველი 7 მაისის წვიმა ერთგვარი რიტუალი იყო ჩვენთვის.
მიხარია, რომ ეს სათუთი ლექსი-მოგონება თქვენც გეძვირფასებათ.
არც მე მომეწონა.
"ვეცადოთ, პროზით არ დავაჟანგოთ
ეს სიყვარული და ჰარმონია" - აქ ყველაზე მეტად ავმჟავდი :დდდ
ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, თითქოს მხოლოდ სარითმო სიტყვების გარშემო ტრიალებს ლექსები. პოეზიაში დიდად ვერ ვერკვევი, მაგრამ ეს ლექსები ცუდად ნათამაშები პოეტობანაა, თუკი ასეთი თამაში არსებობს.
ჩემი აზრით! მხოლოდ ჩემი სუბიექტური გადმოსახედიდან :)
ანი, გურამმმ მადლობა <3
წვიმები და ქარები იქნება აქ
მე, როგორც მელანქოლიკმა, ხუთი ქულით შეგაფასეთ, თუმცა, აქ სხვა ლექსებიც წამიკითხავს, რომელთაც ასევე ხუთიანი მივაკუთვნე და ისინი ბევრად კარგია, ვიდრე თქვენი "ქარები".
სამართლიანობისთვის უნდა აღმენიშნა, თორემ ისე გამოდის, რომ ყველაფერი ერთნაირად კარგია და ამ ცრუ შთაბეჭდილების დატოვება არ უნდა დავანებო ხუთიანებს :დ.
პოეტის სული მიაბიჯებს ყველა წინადადებაზე. ყველაფერი ძალიან პოეტურია.
მომეწონა.
სიძველის გემო აქვს ზოგიერთ სიტყვას და როდესაც მათ ვკითხულობდი, მეგონა, რომ სკოლის სახელმძღვანელოში შეტანილი მკვდარი ავტორის შემოქმედებას ვეცნობოდი. ნუ იქნებით ასე შორეული და დროში დაკარგული.
ავტორი: მარი მემანიშვილი
ჟანრი: პოეზია
ჩემი შეფასება: 5
მომწონს როგორ მუშაობთ ფორმებთან. ცალკეულ სიტყვებს კი არა, შინაარსებს აწახნაგებთ (იმედი მაქვს, ეს სიტყვა ჩვენი პარლამეტარის კომიკური გამოსვლიდან არ ჩამრჩა გონებაში და მისი ფესვები სხვა წიაღშია :დდ).
საკუთარ თავთან ჭიდილი ისედაც პოეტურია თავისთავად და რა გასაკვირია, რომ ლექსი ასე კარგი გამოვიდა.
"ხელში აიღე ყველა წესები
და მეწესები სიტყვის უთქმელად".
ბრაზიანი და წყენით შეზავებული საყვედურია, ჩემი აზრით.
"დრო ძალიან სწრაფად გადის, ყველაფერი ისეთი წამიერი მეჩვენება, როგორიც სიტკბოა, რომელსაც ცოდვის ჩადენისას ვგრძნობთ" - ეს ნამდვილი მარგალიტია.
გარდა იმისა, რომ მდიდარი ლექსიკით წერ, წარმოსახვის მასშტაბებიც საკმაოდ ვრცელი გაქვს და იმდენად ჯადოსნური, რომ ტექსტს ცოტა მისტიკური სურნელიც გაჰკრავს.
შეფასებაში ხუთი ქულა გარგუნეთ. ეს იმიტომ, რომ სადა და მსუბუქი, ადვილად მოსანელებელი ნაწერია და ძალდაუტანებლად ჩავედი ტექსტის ბოლოში, სადაც დილის ძილისგან გამოსაფხიზლებლად მომართული მაღვიძარას უსიამოვნო ახმაურებასავით დაწერეთ - "დასასრული".
რაკი კითხვის პროცესი ძილბურანად მექცა და გონების მიყოლება ვერ შევძელი შინაარსზე, რომელიც ხან რომელ წინადადებას ეფარებოდა და ხან - რომელს, გადავწყვიტე კიდევ ერთხელ წამეკითხა. აღარ დამიძიანია. ვიცოდი, რომ თავისუფალ თხრობას მედიტირებულ მდგომარეობასავით ფიქრებისგან არ უნდა დავეცალე და გავბრაზდი, როდესაც აღმოვაჩინე, რომ ლოგიკა არ არსებობს, რატომაც სიკვდილმა გამონაკლისი დაუშვა და თან არ გაიყოლა ნარატორი. ნუთუ სიკვდილიც არ იყო ჩვეულ განწყობაზე და დაემთხვა, რომ მაინც და მაინც ახლა სძლია ბოროტების ბანალურობას?!
მიყვარს სიკვდილი. სიცოცხლისგან დახსნის ყველა გზა მომწონს. ალბათ, იმან გამაბრაზა, რომ აქ, ამ ტექსტში, სიკვდილმა და უცნობმა პერსონაჟმა, ორივემ ერთად დამცინეს. სიკვდილი შვება არ არის, არც დაუსრულებელი და მტანჯველი სინანულის პროლოგია. უბრალოდ რთულია, წინ აღუდგე, ვნებას, რომელიც დაუცხრომლად მიიწევს სიკვდილიდკენ.
სიკვდილს ვეთანხმები. ჩვენ მკვლელები ვართ. სიაც არ გვჭირდება. უმიზნოდ, უმისამართოდ, მიზეზგარეშე ვაქრობთ ერთმანეთში ანაპერწკლებულ სიცოცხლის ალებს.
მადლობა კეთილი სურვილისთვის, ასევე.
მადლობა კეთილი სურვილისთვის, ასევე.
მზია, გული გამითბა..
საერთოდ,მიყვარს ქოთნის ყვავილები,აი მოწყვეტილის რა მოგახსენო))
ბევრი მაქვს ვერანდაზე, მილამაზებენ ყოველდღიურობას <3
მადლობა <3
ავტორი: ცარიელი
ჟანრი: პოეზია
ჩემი შეფასება: 5
9 მაისი, 2021
არა , რატომ ?
მართლა წავიკითხე .
ქულები დავტოვე .
მაგრამ და მაინც სიტყვა " კაცუნა " ვეერ .
იქვე თუ იქამდეც ათი ზეკაცი რომც იყოს მაინც .
პატივისცემით .
მადლობა, ლაშა! ზარატუსტრასთან რით დააკავშირე, ძალიან მაინტერესებს...
კიდე კაი, ჩიტებს მაინც რომ არ უწევთ დისტანციის დაცვა))
ლამაზი სახეებია
+
ნუ ტირი ჩემო სევდიანო,
წყალსაც წაუღია ერთიანად...
ახლა მთავარია
გადაგვირჩეს
კალანხოე და ჭორიკანა.
:) 5.
მადლობა სამურაი და ლაშა!
და, ლაშა ბატონო, ზერკაცებად რომ არიან იქვე მოხსენიებულნი კაცები, მაშინ მაგ ლოგიკით ანტი- ფემინისტური ლექსი უნდა გამოდიოდეს, თანაც ზედმეტად.
მე მგონია, რომ უბრალოდ, ლექსი არც წაგიკითხავთ, თვალი ჩაჰკარით ერთ მომენტს, მაინცა და მაინც სიტყვა კაცუნა შეგხვდათ, წინადადების კონტესტზეც აღარ გარჯილხართ, კომენტარი ისეთი სანატრელი გახდა აქ, გადაწყვიტეთ, პირდაპირ ამ კომენტარით გაგენებივრებინეთ
ლამაზია, სალბუნივითაა. ტარიელ ჭანტურიას ლექსი გამახსენდა 7 მაისის შხაპუნა წვიმაზე, ეტყობა რაღაც განსაკუთრებული აქვს ამ შვიდ მაისს, რაიმე ლეგენდაა?
5.
დასაწყისში ცოტა მებანალურა, მაგრამ საერთო ჯამში მაინც მოიგო ჩემი გული.
დღეს ისეთი რაღაცეები წავიკითხე რო , ეს არაუშავსზე მეტია . ))
წარმატება შენ .
3 ქულა მარის ..
ნუ რადგან ფრაგმენტულად მაინც არის მაშინ არაუშავს
არადა მიყვარს
სასიამოვნო ლექსია.
ველურად ,
გველურად,
პარალელურად .
სამწუხაროდ ასეა ((
ასე იტყოდა ზარადუსტრა .
რაღაც ფრაგმენტულად ცოტა დავიჭირე . მთლიანობაში რა ვთქვა . ((
ლექსი რეცენზიით . ))
კაცუნების ხსენება თუ კაცუნებად მოხსენიება
არ მიყვარს პოეზიაში. ზედმეტად ფემინისტური მგონია.
|
